ΣΚΗΝΙΚΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ΣΚΗΝΙΚΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 

...του Μανόλη Καλλέργη

«Καρδιά του χειμώνος, Χριστούγεννα, Αι Βασίλης, Φώτα». Μέσα στο Χριστουγεννιάτικο σκηνικό που ήδη έχει διαμορφωθεί, τα λόγια του Παπαδιαμάντη είναι τα καταλληλότερα για να εκφράσουν αυτά που έχω να σας πω και να περάσω τα μηνύματά μου. Ιδιαίτερα επίκαιρος είναι φέτος ο κοσμοκαλόγερος, αφού σ’  ολόκληρο το έργο του η λιτότητα και η φτώχεια κυριαρχούν και επιβάλλονται μέσα απ’ την καθημερινή δράση των ηρώων του. «Τὸ ἐπ’ ἐμοί, ἐνόσω ζῶ καὶ ἀναπνέω καὶ σωφρονῶ, δεν θὰ παύσω πάντοτε, ἰδίως δὲ κατὰ τάς πανεκλάμπρους ταύτας ἡμέρας, να ὕμνῳ μετὰ λατρείας τὸν Χριστόν μου, να περιγράφω μετ΄ἔρωτος τὴν φύσιν….».  Ο Θωμάς ήταν «κάθετος».  -Τι κι αν πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. Έτσι είναι η ζωή! Το δέντρο της Αχαριστίας ευδοκιμεί τόσο εύκολα παντού, ώστε δεν είναι καθόλου απίθανο να το συναντήσεις ξαφνικά μπροστά σου. Αν σου τύχει, μη διστάσεις: Μάζεψε την αξιοπρέπεια και τα μπογαλάκια σου και πάρε «των αμμαθιώ σου».  Αυτό ακριβώς άκανα κι εγώ: Χωρίς πολλές κουβέντες μάζεψα τα μπογαλάκια μου και βγήκα στο δρόμο. Όπως το συνηθίζω περπατούσα φιλοσοφώντας.  -Τι τα θες φίλε μου! Ακριβώς έτσι είναι η ζωή και δεν μπορείς να την αλλάξεις. Αλλοίμονο σ’ όποιον δεν το χει εμπεδώσει. Ποιος είναι άραγε ο ορισμός της αλήθειας στη σημερινή εποχή; Αλήθεια είναι εκείνο που δεν πρέπει να λέγεται! Εκεί έχομε φθάσει σαν λαός και σαν χώρα!  Έκανε κρύο τσουχτερό. Τα δελτία προβλέπανε κατακαίρι αλύπητο, ισχυρούς βόρειους ανέμους, καταιγίδες, χειμώνα βαρύ, κι εγώ με τα μπογαλάκια μου και με τις σκέψεις μου στο δρόμο.  -Πέρασε, κάτσε να ξαποστάσεις και να ζεσταθείς!  Ήταν η Έλσα! Ευγενική, χαμογελαστή και καλότροπη όπως πάντα, μια αξία πραγματική.   Με κέρασε κρασί και τα βρισκούμενα και είπα, «μα αυτό που εγώ λαχταρώ, αυτό που μου λείπει, είναι η μουσική»! -Έχω και μουσική, γύρισε και μου είπε με μυστηριώδες χαμόγελο.  Μια βραδιά αφιερωμένη στο Μεγάλο Πολωνό ρομαντικό για τα 200 χρόνια από τη γέννησή του ήταν ότι έπρεπε για να παρηγορηθώ. Πήραν μέρος και τα μαθητούδια της, ένα μπουκέτο ομορφιάς και αρμονίας.   Έτσι λοιπόν είναι η ζωή! Εκεί που λες, κρίμα, πως όλα χάνονται τόσο ξαφνικά, που θα βρω ν’ ακούσω τώρα τη μουσική που λαχταρώ, ξαφνικά σου στέλνει ο Θεός μια Έλσα και σου ανοίγει το σπίτι της, σαν μια πόρτα του παραδείσου. Σε βάζει να καθίσεις αναπαυτικά απέναντι στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο και μέσα από τη μεγάλη τζαμαρία της συντελείται το θαύμα: Αστραπές και κεραυνοί σχίζουν τον ορίζοντα της χειμωνιάτικης νύχτας αποκαλύπτοντας  τον ίδιο το Θεό που μας ορίζει. Οι νότες του μεγάλου Πολωνού – αντίστοιχα - σχίζουν τα συναισθήματα αποκαλύπτοντας της ψυχής τα μυστικά και τα πάθη. Περιδίνιση πρωτόγνωρη μέσα σε χοάνη ουτοπική, συμπαντική. «Ἠξεύρω ὅτι οὐδεὶς τολμᾶ ποτε ν᾿ ἀτενίσῃ ἐντὸς ἑαυτοῦ, ὡς εἱς βαθύ καὶ ἀπύθμενον φρέαρ, πρὸς ὃ ἰλιγγιᾷ ἡ ὅρασις». -Αναρωτιέμαι πόσο μεγάλη υπόθεση είναι τελικά η μουσική για τους ανθρώπους. - Η μουσική  θεραπεύει, ενώνει, απαλύνει, γκρεμίζει και  ξαναχτίζει, είπε η Έλσα. -Tα μουσικά πράγματα είναι μεταβαλλόμενα, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Ο καθένας μόνος του πρέπει να καταλάβει τι είναι αυτό που του αρέσει. Υπάρχουν τόσα ενδιαφέροντα και σημαντικά πράγματα που τρέχουν στον ορίζοντα το μουσικό. Τρέξε να τα βρεις μόνος σου...Ανακάλυψέ τα! Η μουσική είναι ελευθερία!  Ο Θωμάς χαμογελούσε με φανερή ικανοποίηση καθώς του διηγούμουν όλα αυτά, την επόμενη μέρα.  -Όχι, δεν θα κάτσουμε στ’ αυγά μας να τρώμε τη μπομπότα και το χυλό μας μπροστά από το δελτίο του Μέγκα και του Σκάι. Υπάρχουν πολύ πιο ενδιαφέροντα και αληθινά πράγματα στη ζωή, μόνο που δυσκολεύεσαι να τα παρακολουθήσεις! Δες για παράδειγμα το συγκλονιστικό σύνθημα που ακούγεται και γράφεται τελευταία: «Δώστε μας την πατρίδα μας πίσω»! Εμένα τουλάχιστον με συνταράζει βαθιά.  -Μα πάνω απ’ όλα, πλησιάζουν Χριστούγεννα, κι αυτό με συνεπαίρνει Θωμά! Μην ξεχνούμε τον Παδιαμάντη! Αυτόν τουλάχιστον δεν μπορούν να μας τον πάρουν οι ξένοι… Ο Παπαδιαμάντης υπάρχει, η γλώσσα υπάρχει, η Ελλάδα υπάρχει! «Καὶ τὶ πταίει ἡ γλαύξ, ἡ θρηνωδοῦσα ἐπὶ τῶν ἐρειπίων; Πταίουν οἱ πλάσαντες τὰ ἐρείπια. Καὶ τὰ ἐρείπια τὰ ἔπλασαν οἱ κακοὶ κυβερνῆται τῆς Ἑλλάδος…»  Με μουσική ή χωρίς μουσική, η νύχτα των Χριστουγέννων επλησίαζε. Οι άνθρωποι προχωρούσαν στις προετοιμασίες τους, αν και ένας παρατηρητικός θα διέκρινε την απογοήτευση σαν μια σύσπαση των μυών στα πρόσωπα των ανθρώπων.  «Η νυξ των Χριστουγέννων αείποτε έσχεν ιδιαιτέραν επιρροήν επί του νευρικού μου συστήματος…. Εάν ήμην παιδίον! Τις εξ υμών δεν θα ήθελε την νύκταν αυτήν να είναι παιδίον… » ....τoυ Μανόλη Καλλέργη