Ο Θωμάς έβαλε την κουτάλα κι ανακάτεψε το τσικάλι με τα φρέσκα φασολάκια που άχνιζαν, έναν ατμό γαργαλιστικό, γεμάτο υποσχέσεις.
-Για ένα συνταξιούχο εκπαιδευτικό, το μαγείρεμα στη σημερινή πραγματικότητα είναι μια πολύ καλή απασχόληση, σε βεβαιώνω. Βιώνεις την τροφή, το φαί που θα φας, πριν το φας. Το ζεις και το εμπεδώνεις. Το φιλοσοφείς και σκέφτεσαι πως δεν είναι βέβαιο ότι θα το έχεις και αύριο.
-Γιατί κάθε λίγο και λιγάκι αναστενάζεις Θωμά; Τι σε βασανίζει πάλι, μου λες; Φιλοσοφία της ….τροφής θα έχουμε σήμερα;
- Φταίει ο Σεφέρης και ο Ελύτης και ….δεν ξέρω ποιος άλλος. Εκείνοι φταίνε που μίλησαν …ωμά! Η ελληνική κοινωνία έχει ακόμη ανθρώπινη ποιότητα αλλά κι αυτή πεθαίνει μέσα στην πίκρα.Μετά την κατάρρευση της Εθνικής Οικονομίας και την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος εφαρμογής του Μνημονίου από την Βουλή των Ελλήνων, εμένα ότι και να πεις, η Ελλάδα με πληγώνει. Κι αυτός ο Σεφέρης πως μπόρεσε να το πει τόσο ωμά, τόσο σκληρά, τόσο αλύπητα…
- Όπου και να ταξιδέψω, η Ελλάδα με πληγώνει. Για πρόσεξε: Με πληγώνουν οι βουλευτές που δεν ψηφίζουν πια ανεπηρέαστοι αλλά χειραγωγημένοι από τους ξένους. Με πληγώνει ο ο Παπανδρέου που αποφάσισε ότι οι περισσότεροι γέροντες και γερόντισες θα ζουν με εισοδήματα της τάξεως των 300 ευρώ τον μήνα….
Για πολλές γερόντισσες η τύχη δεν είναι τόσο σκληρή αφού υπάρχει ακόμα η οικογενειακή αλληλεγγύη που καλύπτει εκτός των άλλων και το κόστος διαβίωσης. Πόσες χιλιάδες όμως γέροντες και γερόντισες δεν πρόκειται να έχουν αυτή την τύχη; Μάλλον αρκετές. Μερικοί που διαβάζουν στατιστικές λένε ότι είναι οι περισσότεροι. Όπως και να’ χει είναι πάρα πολλοί και η αλήθεια πονάει.
-Αν ήμουν υπουργός παιδείας θα έβαζα υποχρεωτικό μάθημα σε δημοτικά και γυμνάσια στα ελληνικά σχολειά τα έργα του Σεφέρη, του Ελύτη και κάποιων άλλων ακόμη. Αυτή ηγενιά μας έδειξε ότι μπορεί να είναι καύχημα να είσαι Ελληνας σήμερα. Δεν είναι ανάγκη να επικαλούμαστε τους Αρχαίους. Έχομε κι εμείς οι νεότεροι – ή τουλάχιστον κάποιοι από μας - τσαγανό.
«Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.» (Οδυσσέας Ελύτης, Μικρός Ναυτίλος).
- Κι έτσι, με όλα αυτά παραμένω ένας ιδιώτης μοναχικός κι απαρηγόρητος, που δεν καταφέρνει να ανήκει πουθενά, σε καμμιά κοινότητα (ούτε καν των ποιητών), σε κανένα «μη κερδοσκοπικό σύλλογο» (…Χριστούλη μου), σε κανένα «Ωδείο» και πάει λέγοντας!
-Εσένα τελικά δεν σε πληγώνει η Ελλάδα αλλά ο …Σεφέρης σου κι εκείνος ο άλλος ο… –πως τον είπες; - Ο Ελύτης! Εκείνοι σε διεγείρουν, σε «τσιτώνουν» και δεν σ’ αφήνουν ήσυχο στον καναπέ σου! Εκείνοι θαρρώ πως φταίνε για …όλα τα δεινά μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου